کلاس آخر

شط مواج است و من آرام

در گوشه ای صلح فردا را خواب می بینم؛

و چه زود آرایه های بدیع خلقت واژگون می شوند

آن هنگام که رئیس جمهوری رسوا می شود؛

در پناه گرگ ها نمی توان خواب انقلاب دید

و آرام خوابید؛

حرف نشخوار آدمی است

علامه دهر نیستم

آدم خوبی هم نیستم

چون گاه و بی گاه هوای گناه می کنم

دلمشغولی حضرات، کرسی ریاست است و ایضا صندلی بانک

 من خاکی ام

رزمنده خاکی را در جبهه ی هویزه، در فاو دیده ام

در شام، در حلب، در موصل دیده ام

آدم خاکی را می شناسم

تمدن آدم های ماشینی به کارم نمی آید

چون تمدن گناه، تمدن شیطان است

کالباس چند است

ماشین کوکی چند است

حرف های این و آن چند است

آدم دلمرده به روزگار می خندد

وقتی گوشی های لمسی همدم نیمه شب های دختران باکره است

امروز جریده خوان روزنامه های شهرم

فردا به جنگ سرنوشت می روم

دم خروس خوب است، قسم حضرت عباس هم خوب است

چنته خالی است

فشنگ ها همه برجامی است

این قیام آیا خدایی است؟

تو در کدام جهت پرواز می کنی

که من خطوط هوایی تو را نقطه کور دیده ام؟

آدم بینا نیازمند عصا است

وقتی نابینایی بلد راه او می شود

در این هنگام من متولد می شوم

و تو را می بوسم

عزیزم چقدر قشنگ است

غنچه ی لبانت وقتی که به جمله ی دوستت دارم مزین می شود.

این چریک مآب دشمن کش، ناله اش آرمانی نیست؛

چتر نجات باید تا حل این مشکل نماید؛

اگر با آفتابه به جنگ ترامپ رفته بودم تا بحال برنده شده بودم

ما با معاویه خاله بازی می کنیم و با یاسر گرگم به هوا؛

توپ مویزه نوش را در بادیه به عاریت داده ایم

اگر این مصاف رحیل رحل در کلام ملکوت هم باشد ما شیطانی دیگر به سامری خواهیم داد؛

تهران غاز شکم پر است و خوزستان دمبه آب شده در خشتک آقایان

این ناقوس، ناموس من نیست

اگر ضحاک به خنده خود مرد و من در اقیلم ابلیس ماردوشی می کنم گناه از ربای بانکی است

ای ارزن به نسیه خوش و به نقد بد 

من مردنی نیستم، خواهش می کنم من را درگیر انتخابات نکن

خواهش می کنم.